هل ته هلي هُت پيرون ڇاڻيون، روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.
لوڪ لَکڻ کان دور پيارا، چاهت ۾ ٻئي چور پيارا،
وجهه وٺي ڪا محبت ماڻيون، روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.
پاپين کان هي پيار بچاءِ، ڄارين پنڙا سيج وڇاءِ،
روز رهون ڪي روح رهاڻيون، روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.
کَن پل جيون دوکو آهي، جوڀن موٽي ملڻو ناهي،
ڏاڻ وجهي هي جوانيون ڏاڻيون، روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.
’عبد‘ جتي آرام هجي، سُک گام هجي ۽ چين ملي،
اهڙي ڪا آزادي آڻيون روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.