محبت ۾ مران ٿو اڄ، جياريندين ته خوش هوندين،
سڄڻ سنئين منهن سان مونڏي، نهاريندين ته خوش هوندين.
نه شربت ۽ ٿڌو گهرجي، اُڃايل عشق جو آهيان،
هٿن سان پرت جو پاڻي، پيئاريندين ته خوش هوندين.
چُمي ٻئي پير هٿ تنهنجا، اکين تي پيو گهمائيندس،
ڪري نوڪر پنهنجي در تي، بيهاريندين ته خوش هوندين.
اوهان جو عشق اهڙو آ، ڪُڇڻ جي ڪا گهٽي ڪانهي،
ڪرم سان قرب جون ڪڻيون، چڳائيندين ته خوش هوندين.
ڪڍو جي قلب مان ڪاوڙ، هينئون ڪنهن هنڌ ٿئي منهنجو،
ڪري خوش مرحبا مونکي، کيڪاريندين ته خوش هوندين.
ٿيو تون جو پري آهين، ننڊون ڇا جون سمهڻ ڪهڙو،
سڏي اڄ ’عبد سنڌيءَ‘ کي ويهاريندين ته خوش هوندين.