ٻارو پنهنجو علم وڌايو، هرگز تنهن کان ڪين نٽايو.
صبح سويري هٿ منهن ڌوئي،
ڪپڙا پهري نيرن کائي،
اسيمبليءَ ۾ پاڻ پسايو.
پاڻ پڙهو ۽ ٻيا به پڙهايو،
پاڻ سکو ۽ ٻين سکايو،
قادر جا ڪي درس ٻُڌايو.
ڪوڙ ڪپت کان پري ٿي رهجو،
سچ سچو آ سچ ئي چئجو،
حق ڏي پنهنجو قدم هلايو.
جنهن کي هِت هُت مان مليو آ،
پڙهڻ منجهان پروان چڙهيو آ،
اوهين به پنهنجو پاڻ ملهايو.
بڇڙي سنگت بڇڙو ٿيندين،
بهتر سنگت بهتر ٿيندين،
بڇڙن پنهنجو مان گهٽايو.
شرم حيا اخلاق نه ڇڏجو،
گس ڏسي استاد سو وٺجو،
عرشن تي استاد پڄايو.
سنڌ سندا سينگهار ٿجو سڀ،
سچ سندا واپار ڪجو سڀ.
’عبد‘ اوهان لئه گيت هي ٺاهيو.