مٺي ماءُ منهنجي، مٺي تنهنجي ٻولي،
سدا ياد رهندي، ڏني تو جا لولي.
پڪو پيچ تو سان، پٽن جو آ سائڻ،
جڏهن ڀي تو سڏيو، هلي رت هولي.
متان سمجهين ڪانئر، مان غيرت جو ڪوڏيو،
کڻي اک جو ميري، هڻان تنهنکي گولي.
سدا تنهنجي سڏ تي، شهادت ويا ماڻي،
انهن مان ئي آهيان، اها منهنجي ٽولي.
گلي کان جهلي ’عبد‘ وٺي حق ڇڏيندس،
پنهنجا حق وٺڻ لئه، نه جهلبي ڪا جهولي.