تو ڳالهيون ٻڌيون آهن، توکي عشق لڳو ناهي،
هي درد جو رشتو آ، تو سور سٺو ناهي.
هت پير فقير ته ڇا وڏا وير ويا وٺجي،
هي عشق اڙانگو آ، رشتا به ويندا ڪٽجي.
بيمار محبت ۾ پر ڪو به سگهو ناهي.
کلڻا جي هئا ماڻهو محبت ۾ مُٺا آهن،
محبوب تنهنجي ماڻن لک راڻا ڪُٺا آهن،
توکي ته اڃا ڪنهن ڀي اکڙين سان ڪُٺو ناهي.
هي تخت ڇڏاءِ ٿو پر بخت بناءِ ٿو،
هي ’عبد سنڌي‘ ڇا هي مها مير منجهاءِ ٿو،
در در جوڳي بنجي تو يار ڏٺو ناهي.