ڪنهنجي آ ڌيءَ ڪنهنجي ماءُ، هر ڪنهن کي ٿي چئي او ڀاءُ،
آنا ڏيو ڪي مونکي چار، ڪڇ تي آهس ڏٻرو ٻار.
بس ۾ ويٺل ماڻهن آڏو جهول جهليندي پنندي پنندي،
بيوس بيوس ٿي لاچار، ڪڇ تي آهس ڏٻرو ٻار.
ميرا ڪپڙا انگ اگهاڙي، ورهين کان هيءَ سورن ساڙي،
چيڙ چڳن ۾ اڻڀا وار، ڪڇ تي آهس ڏٻرو ٻار.
پنج نياڻيون پيٽ بکايل، مڙسالو آ گهر ۾ گهايل،
ٽي بيءَ جو هو آ بيمار، ڪڇ تي آهس ڏٻرو ٻار.
ملڪ تنهنجي ۾ مالڪ سائين، پنندي عورت ڪيسين تاءِ،
سريس سک نه سڀ ڄمار، ڪڇ تي آهس ڏٻرو ٻار.