ساعت ساعت ڀانيان سال،
تو بن ساجن ڪين سري.
سگهڙا پارج ڪين وسارج، قول ڪيئي جي مونسين ڪالهه،
تو بن ساجن ڪين سري.
باهِه برهه جي ڀڙڪا کاڌا، هيڻا هيڻا ٿيڙم حال،
توبن ساجن ڪين سري.
تون ئي هڪڙو وڻيو آهين، ٻيا نه وڻن ٿا جوت جمال،
تو بن ساجن ڪين سري.
ٻيون سڀ وييون وسري ڳالهيون، تنهنجي آهم قيل مقال،
توبن ساجن ڪين سري.
’عبد‘ اکين ۾ لڙڪن لارون، جر وهايان ويٺو جال،
تو بن ساجن ڪين سري.