اڃا ڪيسين پيون هلنديون، پنهنجي تڪرار جون ڳالهيون،
ڪندوڪر تون مٺا ڪنهن دم، مونسان اقرار جون ڳالهيون.
توکي پنهنجو بنائڻ جي، ڪيان ٿو گفتگو جنهن دم،
انهيءَ دم تون حقارت مان، ڪرين انڪار جون ڳالهيون.
گُلن جهڙيون حسين ڳالهيون، ڪيان مان گل گلابيءَ سان،
ڏسو گهوڙا ظلم هيڏو، ڪري گل خار جون ڳالهيون.
هُلن جي ڳوٺ ساري ۾، پچارون پيار پنهنجي جون،
اچيو منهن تي چوين مونکي، ٻڌءِ سنسار جون ڳالهيون.
نه آيو هو انجامي هو، اٿم اُڻ تُڻ عجيبن جي،
اچو مونسان ويهي ڪريو، پرينءَ جي پار جون ڳالهيون.
ڪڏهن توسان مٺا جاني، نه آ ڪو عشق ۾ ليکو،
مگر تون ڇو وريو مونسان ڪرين وهنوار جون ڳالهيون.
منهنجا سڀ دوست دل وارا، سندن سورن سنديون خبرون،
ٻڌائڻ ٿا اچن مونکي، نٿا ڪن يار جون ڳالهيون.
بنيو آ ’عبد‘ ديوانو، اوهان جي عشق ۾ جاني،
انهيءَ سان اڄ اچي ڪريو پرين ڪي پيار جون ڳالهيون.