گذريو آ ڪجهه گذري ويندو،
وقت آهي سو نِڪري ويندو.
موت حياتيءَ جو هي جهيڙو،
نِيٺ ته هڪ ڏينهن نبري ويندو.
دنيا آهي درياهه وانگي،
عاشق ان مان اُڪري ويندو.
ڇا لئه پٿر دل ٿيو آهين،
لوهه به آخر پگهري ويندو.
اربع عنصر جو هي مرڪب،
وقت پنهنجي تي وکري ويندو.
خاڪي پڃري ۾ جو ٻولي،
پار پکي سو اُڏري ويندو.
رات هميشه رهڻي ناهي،
اوڀر کان سج اڀري ويندو.
جنهن کي عشق اُٿاري ننڊ مان،
ساجن ڏانهن سو سنڀري ويندو.
جنهن کي راهه هدايت ملندي،
’عبد سنڌي‘ سو سُڌري ويندو.