هُجئي حيف پيارا، پڇڻ ڪونه آئين،
مريضِ محبت، ڏسڻ ڪونه آئين.
ڏيئين ها هٿن سان خوشيءَ سان پيئان ها،
پيالو زهر جو ڏيڻ ڪونه آئين.
عزيزن رقيبن اوهان جو پڇيو آ،
ڏنم دل هيءَ توکي وٺڻ ڪونه آئين
اسان ٿي ته سمجهيو گُلن ساڻ ايندين،
لڪن ۾ هي لاشو لٽڻ ڪونه آئين.
سڀئي دوست دشمن پڇي ’عبد‘ کي ويا،
رڳو تون ئي هڪڙو سڄڻ ڪونه آئين.