هر ڪلاس ۾ هڪ ٽيڊي هوندو آهي
ائين ئي هڪ ٽيچر، مسز ٿامپسن ڪلاس ۾ داخل ٿي. سندس عادت هوندي هُئي تہ ڪلاس ۾ داخل ٿيڻ ساڻ ئي چوندي هُئي ”لَو يُو آل“...
مطلب توهان سڀني لاءِ پيار...
پر کيس خبر هُئي تہ هُوءَ ڪوڙ پئي ڳالھائي ڇاڪاڻ تہ هُوءَ ڪلاس جي هڪ شاگرد لاءِ اها محبت نہ پئي محسوس ڪري سگهي، جيڪا هُوءَ ٻين لاءِ محسوس ڪندي هُئي. اهو ٻار صفا عجيب هو. لاپرواھہ، اُجڙيل، ميرو ميرو. ان ٻار ۾ ڪُجهہ اهڙو هو ئي ڪونہ، جو هُو مسز ٿامپسن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائي... هُوءَ بہ هن سان مختلف هُئي. هر غلط ڳالھہ تي هُوءَ، هن جو مثال ڏيندي هُئي ۽ سٺي ڳالھہ تي هن جو مثال ڏيڻ کان پاسو ڪندي هُئي.
ان سال، هن پھرين ٽماهيءَ لاءِ رپورٽ لکي ۽ هيڊ مسٽريس کي ڏياري موڪلي. اسڪول ۾ اهو نظام هو تہ هيڊ مسٽريس کي هر رپورٽ مٿان پنھنجي صحيح ڪرڻي هوندي هُئي.
هيڊ مسٽريس، مسز ٿامپسن کي گهرايو ۽ چيائين، ”ڏس مسز ٿامپسن، پروگريس رپورٽ ۾ ڪنھن جي پروگريس کي رپورٽ ڪرڻ گهرجي. اُن کي پڙهي هر مائٽ کي محسوس ٿيڻ گهرجي تہ مُنھنجي ٻار جو بہ ڪو مستقبل آهي. توهان جيڪا پروگريس رپورٽ ’ٽيڊيءَ‘ لاءِ لکي آهي، اُها اهڙي آهي جو مائٽ تہ کيس ڇڏي ڏيندا.“
ڇوڪري کي ڪلاس ۾ سڀ ’ٽيڊي‘ سڏيندا هُئا. مسز ٿامپسن هڪدم چيو، ”مان ڪُجهہ نٿي ڪري سگهان... مون وٽ هن ٻار بابت سُٺو لکڻ لاءِ تہ ڪُجهہ آهي ئي ڪونہ“
هيڊ مسٽريس اسڪول جي اسٽاف کي حڪم ڪيو تہ ٽيڊيءَ جي اڳوڻن پروگريس ڪارڊن کي ڳوليو وڃي ۽ ڳولي مسز ٿامپسن جي ڪلاس ۾ پھچايا وڃن. مسز ٿامپسن ٽئين درجي جي پروگريس رپورٽ ڏٺي. اُن تي فائنل ريمارڪس ۾ لکيو هو، ”ٽيڊي ڪلاس جو سڀ کان روشن ٻار آهي.“ هُوءَ تہ پڙهي حيران رهجي وئي. چوٿين درجي جي پروگريس رپورٽ ڏٺائين تہ اڳيان وڌندڙ پروگريس ڪارڊ ٻڌايو تہ ”ٽيڊيءَ جي ماءُ کي موتمار ڪينسر هُئو. هُوءَ ٽيڊي کي اهو ڌيان نہ پئي ڏئي سگهي، جيڪو اڳي کيس ڏيندي هُئي ۽ اهو سڀ ٽيڊيءَ جي ڪارڪردگيءَ مان ظاهر ٿي رهيو هو.“
پنجين درجي جي رپورٽ ڪارڊ ۾ لکيو هو تہ، ”ٽيڊي پنھنجي ماءُ وڃائي آهي ۽ اُن سان گڏ پاڻ بہ گم ٿي ويو آهي. هن کي مدد جي شديد ضرورت آهي، نہ تہ اسين هي ٻار وڃائي ويھنداسين.“
اهو سڀ پڙهندي، مسز ٿامپسن جي اکين ۾ ڳوڙها هُئا. هُن پرنسپل ڏانھن نھاريو ۽ چيائين، ”مون کي خبر آهي تہ مون کي ڇا ڪرڻو آهي.“
هُوءَ ڪلاس ڏانھن موٽي وئي.
شايد اهو بہ ڪو سومر هو. هُوءَ ڪلاس ۾ داخل ٿي ۽ ڊائس ڏانھن وڌي ۽ سڀني کي ڏسندي چيائين، ”لَوَ يُو آل..“ پر کيس خبر هُئي تہ هُوءَ هن ڀيري بہ ڪوڙ پئي ڳالھايو، ڇاڪاڻ تہ جيڪا محبت هاڻي هُن جي دل ۾ ’ٽيڊيءَ‘ لاءِ هُئي، سا سڄي ڪلاس کان مٿانھين هُئي.
هُن پنھنجا انداز مَٽائڻ جو فيصلو ڪيو هو. هاڻي هُوءَ هر چڱي ڪم لاءِ ’ٽيڊيءَ‘ جو نالو کڻندي هُئي ۽ ڪوبہ غلط ڪم ٽيڊيءَ جي نالي نہ ٿيندو هو.
اسڪول جو آخري ڏينھن آيو. سڀني ٻارن، استادن لاءِ تحفا آندا هُئا. صرف هڪڙو تحفو هو، جيڪو پراڻين اخبارن ۾ ويڙهيل هو. استاد کي تہ حِسَ هوندي آهي. هُن پڪ سمجهيو تہ اهو تحفو ٽيڊي ئي ڏئي سگهي ٿو. مسز ٿامپسن کولي ڏٺو، هڪ اڌ استعمال ٿيل، خوشبوءَ جي شيشي ۽ هڪ پراڻو ڪنگڻ، جنھن مان ڪُجهہ هيرا اڳ ۾ ئي ڪري چُڪا هُئا، اخبار مان نڪتا.
سڄو ڪلاس کِليو پئي، اهو ڄاڻندي تہ اُهو ٽيڊيءَ وٽان آيو آهي، پر بنا ڪُجهہ ڪُڇڻ جي، مسز ٿامپسن اُها اڌ ڪتب آندل خوشبوءَ جي بوتل کنئي ۽ پنھنجو پاڻ کي خوشبو هنيائين ۽ ڪنگڻ پائي ڇڏيائين.
هلڪڙي مُرڪ سان ٽيڊيءَ چيو، ”هاڻي تون مُنھنجي ماءُ وانگر مَھڪي ٿين، تو مان مُنھنجي ماءُ جي خوشبوء اچي ٿي. هيءَ اُها آخري خوشبوءَ جي بوتل آهي، جيڪا هُن مون کي اڪيلو ڇڏڻ کان پھرين استعمال ڪئي هُئي ۽ هي ڪنگڻ اُها آخري شئي هُئي، جيڪا دفن ڪرڻ کان پھرين سندس جسم تان لاٿي وئي هُئي.“
سال کان پوءِ، اسڪول ختم ٿيو، سيشن ختم ٿيو تہ هڪ خط مسز ٿامپسن جي ٽيبل تي رکيل هو، ”مون ٻيا بہ ڪيترائي اُستاد ڏٺا آهن، پر تون سڀني ۾ بھترين آهين... محبت مان، ٽيڊي“
هر سال، سال جي خاتمي تي مسز ٿامپسن کي ٽيڊيءَ جي پاران اُهو خط ملندو هُو، ”مون ٻيا بہ ڪيترائي اُستاد ڏٺا آهن، پر تون سڀني ۾ بھترين آهين... ٽيڊي“
سالَ گُذري ويا، سندن رابطو ڪٽجي ويو، الاءِ ڪيئن هڪ ڏينھن، هڪ ايجنٽ مسز ٿامپسن کي ڳولي لڌو، جيڪا هاڻي رٽائرڊ ٿي چُڪي هُئي. کيس هڪ خط ڏنائين، جنھن جي پويان صحيح ٿيل هُئي، ’ڊاڪٽر ٿيوڊر... پي ايڇ ڊي‘.
ٽيڊي، پي ايڇ ڊي ٿي ويو هو. هُن خط ۾ لکيو هو، ”مون حياتيءَ ۾ ٻيا بہ گهڻا ماڻھو ڏٺا آهن مسز ٿامپسن، هي تُنھنجو ٽيڊي آهي... تون سڀني کان بھترين اُستاد آهين، جيڪا مون ڏٺي آهي، مان شادي پيو ڪريان ۽ مان تُنھنجي موجودگيءَ کان سواءِ شاديءَ جو سوچي بہ نٿو سگهان.“
خط سان گڏ اچ وڃ جون ٻہ هوائي ٽڪيٽون بہ هيون. مسز ٿامپسن انڪار نہ پئي ڪري سگهي، هُن وٽ خوشبوءَ جي بوتل تہ نہ هُئي، پر اڃا تائين اُهو ڪنگڻ هُن پاڻ وٽ سنڀالي رکيو. هُن اُهو ڪنگڻ پاتو ۽ چَرچ وئي. اُتي هُن آخري قطار ۾ ويھڻ گهريو، پر والنٽيئرز کيس سُڃاڻي ويا ۽ پھرين قطار ڏانھن وٺي ويا. پھرين قطار ۾ هڪ نشست هُئي، جنھن تي ڪارڊ لڳل هُو ۽ ڪارڊ تي لکيل هو ”امڙ“.
ٿيوڊر، ذاتي طور مسز ٿامپسن کي درخواست ڪئي، تہ اُن ڪُرسيءَ تي ويھي ۽ ڪنن ۾ سُرٻاٽ ڪيائينس، ”توهان مُنھنجي ماءُ جي بلڪل ويجهو آهيو، بلڪہ اوهڙا ئي آهيو، اڄ مان جيڪي ڪُجهہ بہ آهيان صرف توهان جي ڪري آهيان.“
شادي ٿي وئي ۽ شاديءَ کان پوءِ ٿيوڊر، مسز ٿامپسن کي پنھنجي نئين ڪُنوار سان ملايو ۽ چيائين، ”هن کان سواءِ مان ڪڏهن بہ اُتي پھچي نہ سگهان ها، جتي مان اڄ آهيان.“
سندس اکين ۾ ڳوڙها هُئا. مسز ٿامپسن ڪنوار کي چيو، ”ٽيڊيءَ کان سواءِ مون کي بہ اهو احساس نہ ٿئي ها، تہ هڪ ٽيچر کي پھرين ماءُ ٿيڻ گهرجي ۽ تنھن کان پوءِ کيس اُستاد بڻجڻ گهرجي.“
بس اها ئي درخواست آهي.
توهان جي ڪلاس ۾ بہ هڪ ’ٽيڊي‘ آهي. سومر ايندو ۽ اوهان پنھنجي ڪلاس ۾ ويندؤ، تہ ڏسجو اُتي بہ هڪڙو ٽيڊي اٿوَ... توهان مسز ٿامپسن ٿي سگهو ٿا. سومر تي پنھنجي اسڪول وڃو تہ اُستاد ٿي نہ وڃو، مائٽ ٿي وڃجو، جيڪو سدائين اُستاد ٿي سگهي، جيڪو اهڙن ٻارڙن جي حياتيءَ ۾ اهم موڙ بڻجي سگهي.