شهادت ذوالفقار علي ڀٽو
آڻ مڃين ها عيش ڪرين ها، هينئن جوانيءَ ۾ نه مرين ها،
جواب:
تون ڇا به چوين مان مرڻو ناهيان، ويس بدل سان ورڻو آهيان،
تنهنجي منهنجي جنگ ازل کان، جاري آهي جاري رهندي.
۽ واقعي ذوالفقار علي ڀٽي جي شهادت کي سال ٿيا آهن، پر جيئي ڀٽو جو نعرو اڄ به سڄي پاڪستان ۾ ائين گونجي ٿو، جيئن سندس حياتيءَ ۾ گونجندو هو. پاڻ ويس بدلائي ٻئي روپ ۾ به انهن طاقتن سان وڙهي رهيو آهي، جيڪي هن ملڪ تي حڪومت جو اڪيلو حق سمجهن ٿيون. جنهن نسل نه ڀٽي کي ڏٺو آهي ۽ نه ان کي ٻڌو، اهو نسل به اڄ جيئي ڀٽو جو نعرو هڻي ٿو، ان جو ڪو ٻيو سبب ڪونهي، سواءِ ان جي ته نئون نسل به ان حقيقت کان واقف آهي ته عام غريب ماڻهوءَ جي زبان ذوالفقار علي ڀٽي جي وات ۾ هئي.
پاڻ سپريم ڪورٽ ۾ پنهنجي بيان جي آخر ۾ چيو هئائين ته: اب آپ مجهي بڙي شوق سي پهانسي پر چڙها سڪتي هين! ۽ جنهن تي فيض چيو ته:
لائو تو قتل نامه ميرا مين بهي ديکهون،
ڪس ڪس ڪي مهر هي سر منظر لگي هوئي!
دنيا جي تاريخ ۾ اهڙين قربانين جا گهٽ مثال ملن ٿا، جنهن ۾ پاڻ شهيد ٿئي ۽ سندس ٻه پُٽ پنهنجي جوانيءَ ۾ شهيد ٿين.
پهول مُرجها گئي هين ساري، تهمتي نهين آنسو آسمانون ڪي.
۽ نياڻيون جلاوطن هجن، صرف ان ڏوهه ۾ ته خدارا عوام ۽ عوام جي سچن پچن نمائندن کي اقتدار ڏنو وڃي. الله تعالي ڪري ته ڀٽي خاندان جي شهيدن سميت سڀني شهيدن جون قربانيون رنگ لائين ۽ خلق خدا جو راڄ اچي.