ڪورو پَنو
”مون تي به ڪجهه لِکي ڇڏ
سو نانءُ ئي لکي ڇڏ
جنھن نانءُ جي وٺڻ سان
چَپ ئي ٻَري پون ٿا
دل درد ساڻ ڀرجي
ڇُلڪيو پوي اکين مان“
“جا چُونڊ آ سَکين ۾
تارن ۾ چنڊُ آھي
جا ڪونج آ پکين ۾“
”جنھن کي ڌُڻي کنيو تو
چوٽيءَ ۾ گُل ھنيو تو
اُن جو به ڪو ته نالو
ھوندو اُھو کڻي ڇڏ
ھا مُھر اڄ ھڻي ڇڏ!”
ڪورو پَنو چوي ٿو
۽ آءُ صرف مُرڪي
ڪورو پنو ائين ئي
ڪورو ڇڏي ڏيان ٿو!