مُرڪ – اِسٽڪر
گُھنج، ڀاءُ ڪو ناھي
مُرڪ – اِسٽڪر چنبڙيل
ٻن چپن مٿان آھي!
مُرڪ – اِسٽڪر جنھن جو
رنگ ئي اُڏامي ويو
پو به اُو اُتيئي آ
ٻن چپن مٿان چنبڙيل
تو ڪڏھن اِھو سوچيو
مُرڪ – اِسٽڪر جنھن جو
رنگ ئي اُڏامي ويو
ھاڻ ڪونه ٿو موھي
تو ڪڏھن اِھو سمجهيو
مُرڪَ – اِسٽڪر آھي
ڦٽَ جي ڪڙيءَ وانگي
ھنڌَ ھنڌَ تان اُکڙيل
تو ڪڏھن اِھو چاھيو
مُرڪ – اِسٽڪر ھاڻي
ٻن چپن مٿان کُرڙي
ڊَسٽ بِن ۾ اُڇلايائين!