شاعري

ھوا جي سامھون

ھي ڪتاب نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سحر امداد لکي ٿي:
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
Title Cover of book ھوا جي سامھون

ھِي فقيرن جا ھجوم

ھِي فقيرن جا ھجوم
ھِي نڀاڳن نامرادن جا ھجوم
بي ضميرن جا ھجوم
ھي بُکيا نانگا اُگهاڙا بدفضيلت بي ضمير
پيٽ جي تاريڪ زندان جا اَسير
بخت جھڙي ئي سيه ڪشڪول ۾ مانيءَ جا ڀور
سآھه کان سوگھا جهلي
ڪھڙي بيدرديءَ سان گنديون آڱريون
ھاءِ ڦيرائن پيا صاحب جي صوفا سيٽ تي
ڪئن نه پاٿولي وجهي ويھندا وڃن
کير جھڙي فرش تي
ڄڻ پڻھن جو راڄ آ
ڪئن نه ھڻندا ٿا وڃن
ھٿ جي ڌڄ سان
چمڪندڙ ايراني قالين تي ٿاڦورن جا زخم

ڪئن نه ڇاتيءَ ۾ پئي ڌَنوڻِي ڌَنوينِ
ڄڻ ته ڪي گرِيَلَ ڪُتا سھڪن پيا

اشرف المخلوقات جي ھستيءَ تي طنز
چنڊ وانگي چمڪندڙ ڌرتيءَ تي داغ
زندگيءَ جي مرمرين ٻانھن تي بار
سائنس جي عھدِ زرين تي مسلسل زھرِ خند
۽ ترقي يافتا
انسان جي تھذيب ۽ تمدن جي جگر تي گهري چوٽَ

ھِي فقيرن جا ھجوم
گدلا گدلا جسم، بي ڊَولا بدن
جن کي ڏسندي ئي اُٻڙڪا ٿا اچن
موت جي گر ھھڙي جسمن تي نظر پئجي وڃي
(سچ ته ميري ٿي وڃي
۽ انھيءَ ميري نظر کي ڪوثر ۽ تسنيم
ڪئن ڌوئي سگهن!)
ٿُڪ ھڻي ھھڙن جي مُنھن تي
ھا وڃي اڳتي وڌي!