آکيري کان دُور . . .
آکيري کان دُور پکي مان
بي ڏس ۽ مجبور پکي مان
رات به آھي پڃري وانگي
پھر پھر آ ڄڻ ڪا تيلي
مان تيلي تيلي ٽوڙيان ٿو
جاڳيل اوجاڳيل نيڻن جو
ٽُٽل سپنو جوڙيان ٿو
اوڀر ڏانھن سَڃي اکڙيون
کڻان نه ٿو، کوڙيان ٿو
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو