اياز کي ڀيٽا
(”ڪتين ڪر موڙيا جڏھن” پڙھڻ کان پوءِ)
تو جا اکر اُکيلَ، ڪوري پني تي ڪئي،
ڪيڏي سھج سُڀاءَ سين، چيهءِ اڻ چئي،
پڌري پٽ پئي، ڳجھه ڳجهاندر ڳالھڙي.
وُٺي ساري رات، ڪوتا سانوڻ مينھن جئن،
اُٺِي اوھيرا ڪري، کِنوڻين سين برسات
ڏاھا تنھنجي ڏات، سڀ ساڻيھه سُڪارِيو.
لنيهءِ اوچي ڏار تان، کنڀ کنڊيري لات،
پڙھ ڦُٽي پرڀات، آندي ان اوڏي ڪري.
ڪوتا سانوڻ مينھن جئن، برسي ترسي ڪانه،
اُن کان پوءِ ڇاڇا نه، ڌرتيءَ ڦوڳ ڦلارِيا.
ملنديون مڃتائون، جي ھيءَ رھي سنڌڙي،
ڪيڏيون ڪوتائون، رچيهءِ ڊيٿ بيڊ تي.
سدا رھي ھيءَ سنڌڙي، ور ور اچين شالَ،
ڪيڏا ڀليءَ ڀُونءِ تي، ڀلا! ڀلايئه ڀالَ،
تنھنجي قيل مقالَ، سموري راڄ ڪاڄ ۾.