اُجھي پئي آ لاٽَ
ڳھريل ڳڀروئن جا ڳاٽَ
ڇرڪي پئي جا تنھنجي ڇير
ڇاٽ ڇڻي تارن جي ڇاٽَ
پِرھ چُميا ھا تنھنجا چَپَ
پوئين پھر پئي ھئي ماٽَ
دل ۾ روشن دک جو ديپ
ٻاھر ڪيڏي آھي ٻاٽَ
تيلي ئي ٻاريان ٿو آءُ
اُجهي پئي آ ھرڪا لاٽَ
ڪَھي جتان آيو ”امداد“
ڪاريھر جي آھي واٽَ