تون نه ڳالھائين ته
روئي روئي ڳل ڳرھاٽي پائجي
اڄ وري ھُن کي ھلي پرچائجي
سَٽ سھي سگهندي نه تارن جي سنگهر
ڪيستائين رات کي ترسائجي
دل ته ھڪڙي داءُ ۾ جيتي وئين
ھاڻ تون ئي چئه ته ڇا ھارائجي
سڀ رُٺل آھن اسان کان سڀ رُٺل
ڪنھن کي پٽڪو لاھجي پرچائجي
دل ۾ آھن ڪيتريون ئي ڳالھيون
تون نه ڳالھائين ته ڇا ڳالھائجي
ھِن گهٽيءَ ۾ منھنجي گهر جي سامُھون
ھڪ نئون فتنو پيو سامائجي
عشق پنھنجو نآھه ھولي آھه ڄڻ
رنگ ۽ خوشبو پئي ورکائجي
منھنجي ٻانھن ۾ اچڻ کان پوءِ ڇو
ايترو گهٻرائجي شرمائجي
سڀ سُتل آھن ھتي سڀئي سُتل
ڪنھن کي ڪنھن کي ننڊ مان جاڳائجي
ڪنھن تبسم جو ڦُھارو ئي سھي
ڪو غزل جو شعر ئي فرمائجي
پياس جي آھي ته پيارا لڙڪ پيءُ
کائڻو جي آھه دوکو کائجي
سَتَ سَري دُھري ڳچيءَ ۾ پائجي
اڄ ھٿن پيرن تي ميندي لائجي
موت جي پرڏيھه ۾ اي ھم وطن
زندگيءَ جو گيت شايد ڳائجي