رات – راتاھو
وقت ته حرڪت جو نالو آ
ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ ٽِڪ
حرڪت برڪت جو نالو آ
رات انھيءَ لئه ھُوندي آھي
باکَ بکڻ تي لاکَ لڳڻ آھي
ٽَھه ٽَھه ڳوڙھا رُوئندي آھي
پر تو مون جا گڏجي گھاري
ڏِيئي سان گڏ جلندي جلندي
رات اَجل جِي ڪوجهي ڪارِي
جنھن ۾ اُڀ تي تارو ناھي
ڏکڻ اُتر اولھه اوڀر
چوڌاري جُھڙ ئي جُھڙ آھي
رات ھُئي يا ھو راتاھو
لاٽَ جيان جو ڳاٽُ کڄيو تي
اُن جي لاءِ ھُيو بس ڦاھو
پنبڻن سان وَٽ کي سوريوسين
لاٽ للاٽ جيان ٿي ڀاسي
گڏي گوڏو سُورُ اوريوسين
منھنجي من ۾ آس اِھائي
تَن ۾ تانگهيل تاسَ اِھائي
ڌُر کان باسيل باسَ اِھائي
کُليل دريءَ مان ھيرَ گهُلي جا
لال گُلال ڳِٽي کي چُمندي
تنھنجي وارن منجهه گهُلي سا
پھريون سونو ڪِرڻو سج جو
تنھنجي مُک جي سورج گُل کي
اِيئن چُمي جئن آءُ چُمان ٿو
واءُ سڻائو نيٺ ته ورَندو
گُم ٿي ويندي سڀ اونداھي
اُڀ تي سورجَ گولو ٻَرندو
پڌرو ٿيندو لِڪڻو ناھي
ھڪڙيءَ رات کان وڌيڪ ڪٿي
سورج ڪنھن پَرِ ٽڪڻو ناھي!