مَلُوڪان موت – مرُوئان شڪار
لوڌ ڪُتن جي پوئتان، اڳيان سُوئر ڦر
ڪيٽيءَ واريءَ ڪانھه ۾، ملوڪن جو شڪار
گهوڙي تي دونال سين، ويٺل ھڪ نيڪارُ
سوليءَ سنڌيءَ ۾ چون، جنھن کي ٿا ڀوتارُ
ڀڄندڙ سوئر تي کڻي، ڇوڙيائين ھڪ نال
گهوڙي کاڌو ٽاھه ۽، مِروءَ به کاڌي موٽ
ڦھڪو چُڍي ۾ ڪيو ، گهوڙي تان ڀوتار
پوءِ ڏٺو منھنجي اکين، منظر ھي ”امداد”
ھڪ سُوئر ڦاڙيو ڇڏي، ٻئي سُوئر کي ڪيئن!