نئون شعر
رات جي پوئين پھر چنڊ جيان
منھنجي جهوليءَ ۾ جهلي وئي آھين
مون تي ڪنھن بند ٿيل در وانگي
پاڻ ئي پاڻ کُلي وئي آھين
ٺوٺ ڌرتيءَ جي کُليل سيني تي
ڇولِيُن جيئن ڇُلي وئي آھين
مون تي امرت جا پيالا اوتي
منھنجي سڀ زھر کي پي وئي آھين
پنھنجي ھٿ سان منھنجي ڪاپيءَ جي مٿان
ھڪ نئون شعر لکي وئي آھين!