اِي لَکڻ ناھه ته . . .
وڇڙڻو ئي اگر آھي ته ملڻ ڇاجي لاءِ؟
رَتُ ئي آھه جي رُئڻو ته کِلڻ ڇاجي لاءِ؟
رَڙ ئي ڪونه ٻڌي ڪو ته رڙڻ ڇاجي لاءِ؟
لُڙڪ ئي ڪونه اُگهي ڪو ته رُئڻ ڇاجي لاءِ؟
گل ڇڻڻ لاءِ ٽڙن ٿا ته ٽڙڻ ڇا جي لاءِ؟
جي مرڻ لئه جيڻ آھي ته جيڻ ڇاجي لاءِ؟
منھنجي نالي جيان تون ڇو نه رھين ٿي مون سان؟
ھِئن وڃڻ لاءِ اچين ٿي ته اچڻ ڇاجي لاءِ؟
ڪير سسئيءَ کي اِھا ڳالھه وڃي سمجهائي،
روح ۾ آھه پنھون، روھه رُلڻ ڇاجي لاءِ؟
جو کُچين کان ئي رڳو پير ڪپڻ ٿو ڄاڻي،
بي وڙي ساڻ ڀلا پير ڀرڻ ڇاجي لاءِ؟
جي نه آھين ته ڀلا فرق پوي ٿو ڪھڙو؟
اگر آھين ته مڃڻ يا نه مڃڻ ڇاجي لاءِ؟
لڙڪ کي لفظ ڪرڻ، لفظ ستاري جھڙو
اِي لکڻ ناھه ته امداد لِکڻ ڇاجي لاءِ؟