ڀَرم
اَنيڪ ڀيرا
رُئڻ گهريو ھوم
پر رُنو ڪونه ھوم
شايد
اِنھيءَ ڪري جو
چرئي ٿيڻ جي
اِھا به ھڪ ڪيفيت چون ٿا!
اِئين ته ناھي
ته اِن ڪري ئي
جڏھن جڏھن مون
رئڻ گهريو ھو
تڏھن تڏھن ٽھڪ مون ڏنا ھا
ته جيئن خود کي
چَريو نه سمجهان
ته جيئن خود کي
سنئون ڪري آءُ پيش ڪريان
مگر اِنھيءَ کي
ڪريان ڀلا ڇا
ته ٽھڪ ڏيندي
اکين منجهان من ڇُلي پوي ٿو
۽ راز ھر ڪو کُلِي پوي ٿو!