شاعري

ھوا جي سامھون

ھي ڪتاب نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سحر امداد لکي ٿي:
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
Title Cover of book ھوا جي سامھون

ھڪ شاعر جو موت

ھڪ شاعر جو موت


سلپنگ پلز کائڻ کان اڳي مان سوچيان ٿو
ته پنھنجي وقت جو شيڊول ٺاھيندس سڀاڻي کان
سويري صبح جو اُٿندس
۽ پھريائين ڌڻيءَ جو نانءُ ڳِنھندس
اُنھيءَ کان پوءِ لکڻ ويھندس
ڪويتا ڪائي لکندس
ڪويتا ڪونه لکندس، بلڪه ڪوئي نظم لکندس
(ڪويتا جئن ته ھندي شبد آھي
جيڪو ڪاڻيءَ اک ۾ ڪنڊي جان ڇپي ويندو
چُھي ويو آھه ڪوڙ ۽ مصلحت جو مس – چٽو جنھن اَک جو پاڻي!)

نظم ۾
غدار کي غدار ھرگز ڪونه لکندس
ڇو ته اُن جي ڀاءَ، چاچي،
سوٽ يا ماسات، مامي يا . . . پُٽيلي
جي ھٿن جي رينج ۾ آھي ڳچي منھنجي
۽ ھو منھنجو قلم مون کان کسي
منھنجي ئي سيني ۾ ٽنبي ڏيندو!
نه ڪو قاتل کي قاتل
نه ڪو مقتول کي مقتول لکندس
( ڇو ته قاتل پاڻ ئي مصنف جي چوغي کي سنڀاليندو
عصا بردار جي ڪڍ عدل جي ڪرسيءَ ڏي وک وک ٿو اچي وڌندو!)

جو پنھنجي ئي گهٽيءَ ۾
پنھنجي گهر آڏو
بنان ڪنھن ڏوھ جي ماريو ويو ھو
(اِھو ڇا ڏوھ گهٽ آھي ته ھو ڌرتيءَ جو پُٽ ھو!)
اُھو منھنجي لکڻ سان ڪونه جِي سگهندو!

سليپنگ پِلز جي لپ ٿو ڦڪيان
۽ سوچيان ٿو
ته پنھنجي وقت جو
شيڊول
ٺاھيندس – سڀاڻي – کان
س ڀ – ا – ڻ ڻ . . .