منھنجي محبوبا!
رات جي دردناڪ انڌيرن ۾
آخري بار بند در کولي
نرم ھٿ کي ھوا ۾ لھرائي
مون کي رخصت چوين، ته مان به وڃي
جانبازن ۽ سرفروشن سان
سرڪشن ساٿين جوانن سان
دشمنن جي صفن کي چيريندو
سر زمين وطن تان جان ڏيان
خونَ جي بُوند بُوند نذر ڪيان
تون نه رو، تون نه رو، جو تنھنجون اکيون
صبح ڏسنديون (جو مان ۽ منھنجا دوست
ٿي سگهي ٿو، ڏسن، ڏسن نه ڏسن!)
غم لڪائڻ جي واسطي پياري
سرخ نازڪ چپن کي ڀيڙ نه تون
منھنجي گيتن کي ڪير ڳائيندو؟
ڇا تون چاھين ٿي جيڪي چاھين ٿا
تنھنجي ۽ منھنجي پيار جا دشمن
تنھنجي ۽ منھنجي ديس جا غدار
تنھنجي منھنجي وطن تي اھڙو ڏينھن
ڪنھن طرح سان اچي خدا نه ڪري!