ڏاڏيءَ جي ياد ۾
جنھن ۾ ھڪ راجڪُماري ھُئي، ھڪ راجڪمار
نانءُ سورج مُکي ھو راجڪماريءَ جو، ڪُمار
جنھن کي سورج ٿي سڏيئون، شُغل سندس شيل شڪار
ٻنھي جي وِچَ ۾ ھئي، ڌنڌ جي لمبي ديوار
اِنھيءَ ديوار ۾ در ھو نه دري، ڦوڙ، نه ڏار
ھڪڙي ڏينھن ھڪڙو ھرڻ جيئن ڏٺو راجڪمار
سڱ سونا ھئا جنھن جا، ۽ ڳِچيءَ ۾ ڳانو
اُن جي ڪَڍ ڌنڌ جي ديوار ٽپي ويو ھن پار
مون کي ساڳي اُھا آکاڻي ٻُڌائي ڏاڏِي!
جنھن ۾ ھڪ ديو ھُو، جو سمنڊ به پي ويندو ھو
جنھن جي ھڪ ڦوڪ سان طوفان اچي ويندو ھو
ڇَھه مَھينا جو اکيون ڦاڙي پيو جاڳندو ھو
ڇھه مھينا جو گگن تاڻي سُمھي پوندو ھو
۽ اُھو ديوُ پھاڙن کي ڳھي ويندو ھو
مون کي ساڳي اُھا آکاڻي ٻُڌائي ڏاڏِي!
جنھن ۾ سورج جي اڳيان ڌنڌ جي لمبي ديوار
ايئن پگهري ھُئي جئن ميڻ رجي بآھه اڳيان