جنگ
سرد ويران رات جو ماحول
ھر گهٽي سيءَ ۾ پئي ٿڙڪي
ھر ستاري جي پئي وڄي ڄاڙي
چنڊ ويچارو ڪئن نه پيو لڙڪي
اڌ اُگهاڙن جوان جسمن ۾
دل اڳي کان وڌيڪ ٿي ڌڙڪي
در ۽ ديوار ساھه ۾ سوڙھا
شھر مان ڄڻ گھُمي ويو راڪاس
ھيٺ وِھندي وڃي پئي ڌرتي
مٿي ٿيندو وڃي پيو آڪاس
شھر آھي يا آھه قبرستان
جنھن جي قبرن تي ڪوبه ڌوپ نه واس
سر جهڪائي گناھگار جيان
وڻ اڪيلا پري پري بيٺا
ماٺ ۾ زرد زد پن ڇاڻين
۽ ھوائون پڙھن پيون نوحا
آخري ساھه پيو کڻي ڪوئي
يا پيا نوس نوس ڪن ڪُتا
شھر ۾ آھه ڪرفيو آرڊر
جي کُليل آھه ڪو دُڪان ڪٿي
ته انھيءَ تي ڪفن وڪامي ٿو
جيڪو آھي جتي رھي سو اتي
ٿوري چُرپر جي موٽ ۾ گولي
زندگي آھه اڄ ھِتي نه ھُتي
جسم جو مُلھه ڊبل روٽي
ڪير ٿو پيٽ تي ٻڌي پٿر
ٻار ڦٿڪي مري رھيا آھن
صرف ھڪ اونس کير جي خاطر
موت رولاڪ آھي گهٽين جو
ڪو به اڄ رات پنھنجو کولي نه در
رات جي مُنھن ۾ ھڻ نه رانڀوٽا
وقت جئن تئن ڪري گذاري ڇڏ
جيڪي ٿيڻو ھو ٿيو پٺيان نه نھار
جيڪي گذري ويو وساري ڇڏ
ھڪ نئين نسل جي جيڻ جي خاطر
زھر پي وڃ ۽ پاڻ ماري ڇڏ