شاعري

ھوا جي سامھون

ھي ڪتاب نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سحر امداد لکي ٿي:
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
Title Cover of book ھوا جي سامھون

پٿر تي ليڪ

پٿر تي ليڪ

ھڪ ايڊيٽر
ڪلھه رات مليو ھو
”سگا“ وارن جي فنڪشن ۾
۽ ھن مون کان شعر گهريو ھو
۽ مون ھائوڪار ڪئي ھئي
ھاڻي جڏھين
شعر اُتارڻ ويٺو آھيان
ميڻ بتيءَ سان
پاڻ به ڳارڻ ويٺو آھيان
توکي
تنھنجي ڳالھين کي سارڻ ويٺو آھيان
جيڪي ڪنڌ ڪُلھي تي لاڙي
سُرٻاٽن ۾ چيون ھئي
پر تنھنجي منھنجي قصي ۾
ٻيا به ته ڪيئي نانوَ ھُيا
ڪي مور ھيا
ڪي چور ھيا
ڪيڏا ڇيڻا ڀور ھيا
جن تنھنجي من ۾ مير ڀريو
ان کان پوءِ ڪڏھن به تو
ڪنڌ ڪلھي تي ڪونه ڌريو!
ھاڻي جڏھين
شعر اُتارڻ ويٺو آھيان
تڏھين
ھڪ اڌ بند لکي
ڦاڙي ڇڏيان ٿو ڪاڳر کي
اھو سوچي
ته ڪنھن جو نانءُ ڪَٽيان
چورن جو
مورن جو
يا ڇيڻا ڀورن جو!
مڪارن جو
عيارن جو
غدارن جو
ڪنھن جو ڪنھن جو نانءُ ڪَٽيان
۽ جيئري ئي مٽيءَ منجهه لٽيان!
پوءِ نئون مان نظم لکڻ چاھيان ٿو
۽ اھڙو نانءُ کڻڻ چاھيان ٿو
جيڪو ڪٽجي ڪونه سگهي
جيئري ئي مٽيءَ ۾ لٽجي ڪونه سگهي
اھڙو نانءُ رڳو ھڪڙو ئي آھي
سنڌڙيءَ جو نانءُ
جندڙي جو نانءُ
آءُ لکان ٿو ڪاڳر تي
ليڪ ڪڍان ٿو پٿر تي!