شاعري
ھوا جي سامھون
ھي ڪتاب نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سحر امداد لکي ٿي:
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
- 4.5/5.0
- 3724
- 854
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- امداد حسيني
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ھوا جي سامھون ھلندا رھنداسين
- ارپنا
- ڪمپوزر پاران
- سنڌ سلامت پاران
- سٽاءُ
- مھاڳ : امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو اڀياس
- حمد
- سِنڌڙي سُر سنگيت سُڳنڌ
- نِما شام
- پُورالو من
- سفاڪ
- ھليا ته پيار ڪريون
- ڪورو پَنو
- تون ته اُھائي مارئي
- لفظ نه آھن کيڏوڻا
- اماس کان پوءِ
- مِٽِي ٿَڃ – مِٽي رَت
- تو ته چيو ھو
- ڇڏي ڏي اِنھن کي
- لڙڪُ جو لفظ ۾ آھي
- اھوئي شھر آھي
- جيئن چَڙي جي لارَ
- آءُ دونھين جو بادل ڙي
- اڻ ٿيڻي – ٿيڻي
- انتظار
- سپنا سپنا
- ”رُوح رھاڻ“ جي ٽائيٽل تان
- موسم ٿي ڳالھائي
- رات
- اُجرا اُجرا ٻارَ
- منھنجي محبوبا!
- اي ڪوي!
- ڪير ھو شاھه ڀٽائي؟
- تنھنجو وات گلاب
- ماحول
- اُجھي پئي آ لاٽَ
- جيون آھي جنڊ
- آءُ اجهامڻ ڄاڻان ڪونه
- تنھنجو ھُجڻ
- ڪنھن جا ڏِينھَن
- مُرڪ – اِسٽڪر
- سورج جاڳيو
- ڏاڏيءَ جي ياد ۾
- ھيءَ جا چَڙي لارَ
- مَنَ موتي
- ھي مان – ھُو صليب
- سين الف ب
- ته ڪوي . . .
- در دريون کول
- ستارا
- ڪجهه ڏک
- وھُ وھاٽيل مُرڪ
- جاڳيو انگَ اُمنگُ
- دل جي رھجي ويئي دل ۾
- اِھا باھ
- يارو!
- مرڻي ناھي سنڌ
- مون توکي ڪٿي ڏٺو آھي
- مون ۽ لاٽَ
- چوٽ کاڌل آھيان
- پِنڻي
- سنگسار
- ھانءُ ڀڳو ڄڻ
- سَدوريون اکڙيون
- تون ملڻ چاھين ته
- پٿر تي شيشو اُڇلايو
- پل پل پَنَ ڇَڻِ
- مُکڙو ھُن جو
- بغداد – تھران
- ترياق
- آئون ڪھڙي پارَ وڃان
- چنڊ آھي جيل ۾
- ھِي فقيرن جا ھجوم
- مايا ڇايا ڇل
- ”ھريڪانت“ جي نانءُ
- ھاءِ لکان ڪئن سِٽَ!
- سُر سَرجيوم
- اولانڀو
- ايترو ئي کوڙ آھي – 1
- ھليا ٿي ھِڪَ مِڪَ!
- تون جي آھين
- ھوءَ
- دينُ دنيا نه ملي
- تنھنجي آڏو
- ايترو ئي کوڙ آھي – 2
- اُڀ تي بادل
- دل چيو
- ليکُ لِکيم جو
- اي وطن!
- ٻنڌڻ
- دوستي ۽ پرديسي
- نديءَ پار
- روشني ڪريون
- اڃا تاءِ
- چنڊ تون آھين
- ملڻ ، وڇڙڻ، ملڻ
- جاڙيون قبرون
- چمڪي پيئي چيڪي مِٽي
- ھا مان پٿر ٿي ويو آھيان
- اڃا ته مِٽي آلِي آھي
- جيون آھي جنگ او جاني
- ميرو آھي من – درپن
- پنھنجو پنھنجو آھي ڀاڳ
- پٿر تي شيشو اڇلايم
- اکڙين سان اوجاڳا پَرتا
- پَل پَل ھڪڙو پُور او سائين
- گُم سُم ھو ھر ڪو تارو
- پٿر مٿي ۾ مٿو پٿر ۾
- ڇوليءَ جھڙو ڇوھ ميان
- اڃا ننڊ . . .!
- ”نوروز خان“ جي ياد ۾
- سگريٽ دُکائي
- گهڻا ڏينھن ٿي ويا
- اياز کي ڀيٽا
- مارُو منھنجا مِٽَ
- راھوڪي رتَ راند
- رات اُھائي
- اي ڪراچيءَ جا نگر
- آھي ڪو
- جيون کي ڪا معنى ناھي
- جيئڻ
- نئون شعر
- تون نه ڳالھائين ته
- تون ته پريشان نه ٿي
- ھُو
- بدنصيب
- اي منھنجا دوست!
- لڙڪ ستارو
- ليک لکن ٿا ماڻھو
- حيدرآباد
- اوڦِٽُو
- اھڙي دُعا ڪجي
- ته نه گهرجيم . . .
- اُھا تاريخ
- مون جيان بيقرار
- ”تنھنجي“ لاءِ
- رشتو
- . . . ٻيو ڇا ھي ڙِي!
- اکڙيون
- پُر شور سناٽو
- ڇا غم آھي!
- ڀَرم
- مُرڪ ۾ لُڙڪ
- رات – راتاھو
- جيڪڏھن
- ھوءَ چي ٿي
- سِنڌوءَ تي لامارا آھن
- ھيلوڪو وري آ
- پٿر تي ليڪ
- شاعر
- سنڌڙي جندڙي
- اچڻ گهرين جي
- مان راڳي – ويراڳي
- عھد
- مَلُوڪان موت – مرُوئان شڪار
- اُڀ تي تارو ڪونھي
- جنگ
- ڏک جي آڏو
- زھر
- مون کي وقت نه آھي
- غزل نيڻ
- ٻِن وِھاڻن جيان
- پاراتو
- نه ڪو ڪتبو نه ڪا تاريخ وفات
- روز نيون فتوائون
- اکڙيون ڳڙکين جيان
- آرسيون
- روشني اُداس آھي
- ھڪ شاعر جو موت
- حالَ احوالَ
- اِي لَکڻ ناھه ته . . .
- اديب جي لاءِ
- باغي
- مِلنداسين
- دانُ – وردانُ
- ڪِرڻي جھڙو پل
- ٻيرُين ٻيرَ جهليا
- ڄام شوري جون ھوائو!
- پَسيون سون پرڀاتيون
- شعر لکڻ جي لاءِ
- سانولڙي سانجهي
- ڪجهه ڪونه سُجهي ٿو
- ڪيتري پياري لڳين ٿي . . .!
- مانَ اچي سانول!
- آکيري کان دُور . . .
- گهر ھليا گهوٽ پرين!
- رات جي سانت
- اِھائي ھڪڙي دعا اٿم
- رت سين ريٽا ڳيت
- باکَ جي ساکَ
- عشق اسلام
- چاھه
- لُڙڪ کي لفظ ڪرڻ
- ھُن بن
- جيڏل شال جُڙي رھين
- جِيڻ جيڏيون
- مون وانگي ئي
- ھير گُھلي
- ڪير ڄاڻي
- لکندس پيو ليک
- جوالا
- جيڻ نه مرڻ
- ڏسڻي
- بئڪ ٽائيٽل پيج