شاعري

ھوا جي سامھون

ھي ڪتاب نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سحر امداد لکي ٿي:
”مان امداد کي امداد سان ئي ڀيٽيندس، امداد جي شاعري جا گوناگون ۽ ڪڏھن ڇرڪائيندڙ ۽ انوکا موضوع، ھن جي شاعري جو سھڻو سٽاءَ، ھن جو الڳ ۽ نرالو اسٽائيل، ھن جو بيحد منفرد ۽ جاندار ڊڪشن (Diction) ھن جي شاعريءَ جي نغمگي ۽ اھنگ، ھن جي شاعري جو لوچ ۽ رس، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود رومانويت جو رنگ، ھن جي شاعريءَ ۾ موجود آفاقيت جو رنگ، صرف امداد جو ئي، صرف امداد وٽ ئي آھي. امداد حسينيءَ جي شاعري جو يڪتا رنگ نه ھن کان اڳ ۾ ڪنھن جو ھو، نه ھن وقت ڪنھن جو آھي، نه ئي شايد ھن کان پوءِ ڪنھن وٽ ھوندو. بحيثيت شاعر امداد ايڏو ته ڳوڙھو ۽ گهڻ رُخو آھي: جو اسين ھن کي پنھنجي آساني خاطر ڪنھن ”فارمولي“ ۾ قيد نٿا ڪري سگهون.“
Title Cover of book ھوا جي سامھون

جيڻ نه مرڻ

جيڻ نه مرڻ

سڄي سڄي رات جاڳڻ
سگريٽ تي سگريٽ ڇڪڻ
دونھين اکين ۾ اچي وڃڻ
پاڻھي ڄاڻي ڀِنڇر ڀِڄڻ
ھيٺيون چپُ ڏندن ۾ اچڻ
سيني ۾ سُور – سَٽَ اُڀرڻ
پر ھڪڙي سِٽ به لکي نه سگهڻ
ڪاڳر جو ڪورو رھجي وڃڻ
توبن اھڙو آھه جيڻ
(ھي ته جيڻ نه ڪو آھه مرڻ!)

تنھائيءَ جو زھر پيڻ
پينَ چپن تي رکي ڇڏڻ
تنھنجي سوچن ۾ گم ٿي وڃڻ
اُھا تنھنجي ڪُئيڪ سروس ڪرڻ
سلائيس وِد ھَنِي ۽ مکڻ
۽ مِلڪ ڪافي ٺاھي اچڻ
وار ڪُلھن تي کولي ڇڏڻ
اچي پاسي منجهه وِھڻ
گوڏو گوڏي ساڻ گڏڻ
اڄ ناھي، ڪلھه ته ھو سڄڻ
تنھنجو منھنجو اھڙو ملڻ!
مُرڪي سُرڪ سُرڪ سُرڪڻ
سُرڪي مُرڪ مُرڪ مُرڪڻ
مَڪڻ مُرڪڻ، مُرڪڻ مَرڪڻ
۽ پوءِ ڪنڌ ڪلھي تي لاڙڻ
۽ ڪَن ۾ اھڙي ڳالھه چوڻ
جھڙي ماکيءَ لارَ ڳڙڻ

اڄ ناھي، ڪلھه ته ھو سڄڻ
تنھنجو منھنجو اھڙو ملڻ!

سڄي سڄي رات جاڳڻ
پر ھڪڙي سِٽ به لکي نه سگهڻ
من ۾ سور سوين سانڍڻ
پوءِ به ڪجهه به لُڇڻ نه ڪُڇڻ
اھڙو پنھنجو آھه جيڻ
(ھي ته جيڻ نه ڪو آھه مرڻ!)

نه ڪو کِلڻ، نه کِيڻ ، نه پِيڻ
تو بن ڪجهه به ڪونه اُجهڻ
جڏھن ڪجهه به ڪونه سُجهڻ
جڏھن ٻيو ڪجهه ڪونه پُڄڻ
تڏھن گهر مان نڪري وڃڻ
بي مقصد رستن تي رُلڻ
پٿر ٿڏي ساڻ ٿڏڻ
وڻن سان به نه سُور سَلڻ
ڄڻ ٻن آڱرين جي وچ ۾ ھئڻ
سگريٽ وانگي دُکندو رھڻ
لُڙڪ لُڙڪ لُڙڪ لُڙڪ لَڙڻ
۽ پوءِ ان جو لَڙي ٿيڻ
تڏھن وڃي ڪا سِٽ سرجڻ
گهر اچي سا سِٽَ لکڻ
۽ اُن سِٽَ جو ڪٿي نه ڇپجڻ
اِن تي اندر منجهه جلڻ
رڳو کامڻ پچڻ پڄرڻ
سِٽ کي اکين آڏو جھلڻ
پوءِ پني کي ڦاڙي ڇڏڻ
ڦاڙي ھوا ۾ اُڏاري ڇڏڻ!