رشوت
سندس زال امبرين هن جي چرپر کي مشڪوڪ انداز سان ڏسي رهي هئي، محسوسات جڏهن وڌي ويئي ته هن کان رهيو نه ٿيو.
“صاحب ڪيڏانهن وڃڻ جي تياري پيا ڪن؟”
اڪبر سندس انداز کي سمجهندي، سسپينس پيدا ڪندي وراڻيو.
“چاهيان ٿو اڄ ڪنهن محبوب هستي سان ملاقات ڪجي جيئن موڪل سجائي ٿئي.”
“آخر مان به ته ٻڌان، اُها هستي ڪهڙي آهي جنهن سان ملڻ لاءِ صاحبن جي سوير کان تياري آهي؟”
“ايتري اتاولي ڇو ٿي رهي آهين-اڳم ٿيار ٿيڻ ته ڏي”
امبرين به ڇڏڻ واري ڪو نه هئي چيائين:
“ڀلا ٻڌايو کڻي- ڇو ٿا پريشان ڪريو.”
“هاشم ڏانهن واڌايون ڏيڻ پيو وڃان، يونين جو بنا مقابلي صوبائي صدر جو چوندجي ويو آهي.”
اهو ٻڌي امبرين، مڙس کي پاتل ڪوٽ جي ڪالر ٺاهيندي چوڻ لڳي.
“اڙي واه! پنهنجو ڀاءُ هاشم! کيس منهنجي پاران به مبارڪون ڏجو، پر ها، هڪڙي ڳالهه ٻڌو جي توهان کي موقعو ملي ته پنهنجي ساليءَ صنوبر جي پارت ڪري ڇڏيندا.”
“بس، اهو ته ننڍڙو ڪم آهي، پر اهي واپس ڪڏهن ايندا ؟” اڪبر پڇيو.
“توهان کي خبر آهي ته سندس مڙس دبئي جي خانگي ڪمپني ۾ انجنيئرآهي ۽ توهان وانگر فئملي کان ڌار به رهي ناهي سگهندو- هونءَ صنوبر هاڻي ته ويئي آهي ويچاري.”
زال جي اڻ تڻ کي ڏسندي کيس دلجاءِ ڏيندي هن وراڻيو:
“سمجهه ته صنوبر جو ڪم ٿي ويو، دبئي ۾ گذاريل پورو پيرڊ هن کي پگهار ملندو رهندو، هاشم لاءِ اها ڪا وڏي ڳالهه ناهي.”
پوءِ زال جي سراپا تي نظر وجهندي خوشگوار موڊ ۾ چيائين:
“اسان کي ڪهڙي رشوت ملندي ؟”
هوءَ به شرارتي انداز ۾ مڙس آڏو اچي بيٺي.
“اِجها، رشوت حاضر آهي.”