گلاجو گانگهو
نتيجي ۾ فڪري ۽ ادبي ڪائنات سڪڙجي سوڙهي ٿي ويئي هيس، هڪ ڀيري پاڙي ۾ رهندڙ پيرل جي ڌيءَ جي ڪنهن ڌارئي مرد سان ڀڄي شادي ڪرڻ جي ڪهاڻي سڻائيندي، ڇوريءَ تي اهڙا ته ڇوه ڇنڊيائين جو لڳي پيو ته اها سندس ڀاڻج هئي.
اسان جي محفل ۾ وريل خان به وڏو ڳالهائو مڙس هو، تنهن ڇينڀيندي چيو:
“جمال خان! ڇوريءَ ڇيڪ ڇوٿي؟ انهن ڪارڻن تي به سوچيو اٿئي. مان سمجهان ٿو ته انهي عمل ۾ سندس پيءُ پيرل جي بي خبري ۽ ماءُ جي نرمي شامل هوندي، پر يار جمال! هڪڙي ڳالهه ڪن کولي ٻڌ- ڪنهن جي گلا ڪرڻ قتل جيان عظيم گناهه آهي- تون گلا جو گانگهو سر تي ڇو ٿو کڻين؟”
جمال خان ڪٿي ٿو ماٺ رهي، چيائين:
“ادا وريل! مون جيڪي ڳالهايو سو سورنهن آنا سچ هو، ڪوڙ جو ڪسيرو به شامل نه ڪيو هيم .”
وريل خان وراڻيو :
“غيبت چئبو ئي اهڙي گفتي کي آهي- گلا مئل ڀاءُ جي گوشت کائڻ جيان آهي، اڙي يار! غيبت ڪندڙ اڳئين ماڻهو جو نفسياتي، جذباتي ۽ ذهني قاتل بڻجي ٿو ۽ تون قتل جي اهڙي واردات ۾ مزي سان شامل ٿي رهيو آهين ۽ ڪا برائي محسوس نٿو ڪرين”
اڃا اهي ڳالهيون هلي رهيون هيون ته ٽيوٽر تي مئسيج هلي ويو.
“شهر جي مشهور شخصيت جمال خان جي ڀيڻ نوجوان عالم خان سان نڪري ويئي.”