راکي
آشا، اڪيلي نه ڀيڻ نه ڀاءُ، اڄوڪي ڏينهن تي ڪنهن کي راکي ٻڌي. پريشاني مٽائڻ لاءِ ماتا کان موڪلائي ڀر واري گهر ۾ پنهنجي سرتيءَ ريکا ڏانهن هلي ويئي.
ريکا ساهيڙيءَ جي سور کان واقف هئي حالت ڏسي چيائين:
“آشا! اٻاڻڪي نه ٿي، جن ڀينرن کي ڀائر ناهن، اهي ڌرمي ڀاءُ بڻائي راکي نٿيون ٻڌي سگهن ڇا؟”
آشا، پريشاني ۾ وراڻيو:
“پنهنجا ته نيٺ پنهنجا آهن- ڪوهين پنڌ تان ڪهي اڄوڪي ڏينهن تي ڀينرن ڏانهن ايندا آهن- آئون اڀاڳي اڪيلي ماتا پتا جي گود ۾ آيس.”
ريکا هن جي درد کي سمجهندي آٿت ڏيندي چيو:
“ گهٻرائين ڇو پئي؟ اجهو ٿو ڀاءُ راڪيش اچي، مونسان گڏ توکان به راکي ٻڌائيندو، تنهنجي رکشا جو وچن به ڪندو، خرچي به ڏيندو ۽ مٺائي کائي آسيس به وٺندو.”
آشا اهي شبد ٻڌي حيرت ۾ ريکا کي چيو:
“توکي ته خبر آهي، تنهنجو راڪيش منهنجو پيار آهي. اهو مونکان راکي ڪيئن ٻڌائيندو؟”
ريکا، کيس سمجهائيندي چيو:
“حيران ٿيڻ جي ضرورت ناهي. اڄ هو توکان پتني جو ٻنڌڻ ٻڌائيندو. پنهنجو وچن نڀائڻ لاءِ تنهنجي رکشا به ڪندو ۽ تنهنجو پيار به پائيندو.”
اهو ٻڌي آشا جو چهرو خوشي ۽ نمرتا ۾ جهڪي ويو.