ڪَلجُڳَ جا رنگ
ڪافي دير کان پوءِ مهاراج جو پيارو سيواداري، نوٽن سان سينگاريل ڪنڊيءَ کنيو اڪيلو ۽ البيلو هال ۾ داخل ٿيو، هن مهاراج جا پير ڇهيا، موٽ ۾ مهاراج آسيس ڏيندي ڪيڪ ڪٽڻ لاءِ ڇري کنئي ۽ اها ڪيڪ ڪٽيندي مخالفن جي سينن کي به زخمي ڪندي رهي، اتي موجود سيوادارين مان ڪنهن چيو:
“وڏو مهاراج سوامي گيان چند مهاتما هو. سڀني کي پنهنجو ٻچو سمجهندو هو پر هن مهاراج ٻه اکيائي ڪري جاتيءَ ۾ ويڇا وڌايا آهن.” هجوم جي ڀڻ ڀڻ ۽ اڌمن کان بي خبر مهاراج هر هڪ کي مسڪرائيندي ڪيڪ کائڻ لاءِ چئي رهيو هو.
هڪ پراڻو پريمي استاد لڇمن داس ڀڻڪيو:
“واهه ڙي مايا تنهنجي ڇايا، واهه ڙي ڪلجڳ تنهنجا رنگ!!”
ٻي شيواداري موهن، پرشاد ورهائيندي چيو:
“مهراج نارائڻ جي ڪهڙي ڳالهه ڪجي، پنهنجو مٽ پاڻ آهي، جوان هوندي به پنهنجي پتا سوامي گيان چند جي مورتي سمان ساڌو سنت آهي، ڏسو نه سالگره جو ڪيڪ ڪٽڻ لاءِ ٻين جيان اتاولو ڪو نه ٿيو. پر شهر جي آخري ماڻهو جي اچڻ تائين انتظار ڪندو رهيو، وڏن ۾ وڏاگڻ آهن.”
ٽئين پريمي مهراج نارائڻ جي جئه جئڪار جو نعرو لڳائي، رنگين زوردار ڦٽاڪن کي آسمان ۾ اڏائڻ شروع ڪيو ۽ آڪاش مان چمڪندڙ رنگن جي برسات وسڻ شروع ٿي ويئي ۽ محفل جئه جئه ڪار سان گونجڻ لڳي.