ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

بروڪر

سنمک، جاين جو بروڪر هو- چوندو هو ته جنهن به جاءِ تي ڏيتي ليتي سندس معرفت ٿيندي ان ۾ گهاٽو ڪڏهن ناهي ٿيڻو.
رُگهومل جي گهٽيءَ ۾ هڪ جاءِ مسلمان مالڪ پئي وڪرو ڪئي. هن جي گُهر ته گهڻي هئي پر سنمک پنجن لکن تي کيس راِضي ڪري وڌو-
سيٺ ڌنومل به جايون ڏيندو وٺندو هو- سنمک، دوڪان تي وڃي ساڻس مليو راضداري سان چيائين :
“ڌنامل! رُگهومل جي گهٽيءَ ۾ جاءِ وڪرو ٿي رهي آهي، وٺندين ته مهيني اندر ٻه لک ڪمائي ڏيندءِ .”
مهيني اندر ٻه لک ڪمائڻ جو ٻڌي ڌني مل جون واڇون ٽڙي ويون_ سوچيندي چيائين:
“سنمک ڏس، ڪٿي دوکو نه کائي وڃون!!”
“منهنجي سودي ۾ توکي اڳي ڪڏهن نقصان رسيو آهي؟” سنمک وراڻيو.
“تنهنجي ڪميشن ڪيتري هوندي؟” هن پڇيو
“اها به پڇڻ جي ڳالهه آهي، توسان ڪڏهن حساب ته ڪو نه ڪيو آهي، صرف هڪ سيڪڙو.”
ڌني مل کانس وري پڇيو
“ڪمايل نفعي جو ڇا ٿيندو؟”
سنمک وراڻيو
“جيڪو هميشه کان ٿيندو آيو آهي.”
“اڌو اڌ....!؟ يعني پنجاهه سيڪڙو .”
اهو ٻڌي ڌني مل دل ئي دل ۾ حساب لڳائيندي چيو:
“بروڪر هڪ سيڪڙو ڪميشن به وٺي ۽ نفعي مان به اڌو اڌ کڻي ۽ موڙيءَ به منهنجي سيڙهجي ۽ جاوا هو ڪري، اهو گهاٽي جو سودو آهي.”
.....۽ پوءِ سنمک کي اهو چئي رخصت ڪيائين:
“چڱو سوچڻ ڏي سڀاڻي وري ملنداسي.”

