ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

حرام حلال

دائي شرمان عمري جي ادائگي کانپوءِ پهريون ڀيرو جڏهن ڊيوٽي تي موهني اسپتال پهتي ته کيس پوري عملي مبارڪون ڏنيون، تنهن ڏينهن هوءَ ڏاڍي خوش لڳي رهي هئي.
شروع کان منجهند جي ماني هوءَ ڊاڪٽر موهني جي گهران گهرائي کائيندي هئي، معمول موجب اڄ به نوڪر ماني آڻي ڏنس پر شرما، ماني واپس ڪندي چيو:
“مونکي ٻڌايو ويو آهي ته غير مذهب ماڻهن جي هٿ ۽ گهر جي شيءِ کائڻ حرام آهي.”
ڊاڪٽر موهني اسپتال ۾ موجود هئي- هن اهي لفظ ٻڌي دائي کان پڇيو:
“شرما...! تون عمري کان اڳ مسلمان نه هئين؟”
هن نڪ تي آڱر رکندي وراڻيو:
“ڊاڪٽر صاحبه! مسلمان مان هيس پر هاڻي پاڪ ٿي آئي آهيان.”
ڊاڪٽر حيرت ۾ ڏسندي چيو:
“ شرمان! بک جو مذهب ناهي هوندو.”

