خاڪي لفافو
“ڌيءَ! ڪوئي گهر ۾ آهي؟”
ڇوڪريءَ آهستي وراڻيو:
“ها، صاحب ويٺو آهي.”
سپاهي وري پڇيو:
“تون ڪير آهين بابا!”
ڇوڪريءَ وراڻيو.
“مان صاحب جي گهر ۾ ڪم ڪندي آهيان.”
سپاهي ڇوڪريءَ جي مٿي تي هٿ رکندي چيو:
“پٽ!صاحب کي ٻڌاءِ ته صوبيدارآيو آهي. ڀلا تنهنجو نالو ڇا آهي؟”
ڇوڪريءَ اندر وڃڻ کان اڳ ۾ وراڻيو .
“حليمه”
پوءِ ڇوڪري حويلي ۾ هلي ويئي.
خان صاحب پنهنجي ڪمري ۾ ڇوڪريءَ جو انتظار ڪري رهيو هو، هوءَ ڪمري ۾ جيئن ئي داخل ٿي ته صاحب کي سامهون بيٺي ڏٺائين.
“صاحب! صوبيدار آيوآهي.”
اهو ٻڌي صاحب جا اوسان خطا ٿي ويا، پريشاني ۾ چيائين:
“انهن کي ڊرائنگ روم ۾ ويهار.”
ڪجهه دير کان پوءِ ڪجهه سوچيندي آهستي آهستي ڊرائنگ روم ڏانهن وڌيو.
صوبيدار ۽ سپاهين ساڻس هٿ ملايو ۽ صوفن تي ويهي رهيا کائڻ پيئڻ جون شيون ٽيبل تي سجايون ويون.
صوبيدار هڪ ليٽر ڪڍي صاحب جي سامهون رکيو- پڙهندي سندس منهن تي پريشاني جا آثار ظاهر ٿيڻ لڳا، صوبيدار سندس چهرو پڙهي رهيو هو.
هن کي خبر هئي ته اطالوي ڪپڙي جو اوچو سوٽ پهريل صاحب چڱي ڀلي کي گاهه ناهي وجهندو. هن وقتائتو ۽ وزندار تير اڇليندي چيو:
“خان صاحب ڪورٽ جو آرڊر آهي، هاڻي اسان به مجبور آهيون.” تير نشاني تي لڳي چڪو هو. خان صاحب رازداري ۾ ڀڻڪيو ۽ صوبيدار جي منهن تي ڪاميابي جي مرڪ پکڙجي ويئي.
ٻنهي وچم ڪهڙي ڳالهه ٻولهه ٿي، سا خبر ته نه پئي- پر ٿوري دير لاءِ خان صاحب اندران ٿي آيو.
سندس هڪ هٿ ۾ ننڍڙي خوبصورت حليمه جي ٻانهن هئي ۽ ٻي هٿ ۾ خاڪي لفافو...! ٻئي وصوليون ڪري، صوبيدار سليوٽ ڪري ٻاهر نڪري ويو.