ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

ٽرانسفر آرڊر

سيڪشن آفيسر وٽ منهنجي ٽرانسفر آرڊر بابت سڀ ڪاغذ پهچي چڪا هئا، کيس صرف فائنل ليٽر ڪمپوز ڪري، ايڊيشنل سڪريٽري کان صحي ڪرائڻو هو، منهنجي چوڻ جي باوجود به هو ڪن لاٽار ڪندو رهيو-آفيس ۾ ويهڻ بدران هيڏانهن هوڏانهن پئي ڦريو، مان سندس تاڙ ۾ هوس جيئن ئي ڪو ڪرسي تي ويٺو مان وڃي سُري پاسي ۾ ويٺس. سندس ٽيبل جي دارز کولي پرس مان ٻه نوٽ ڪڍي ان ۾ رکندي چيم:
“سر! شام واري ٽرين ۾ واپس ورڻو آهي- مهرباني ڪري آرڊر جلدي صحي ڪرائي ڏيو.”
آفيسر کي چاٻي اچي ويئي- هن ڪمپيوٽر ڪلارڪ ڏانهن ڏسندي چيو:
“شڪيل! هن صاحب جو آرڊر جلدي ڪمپوز ڪري ٽيبل تي پهچاءِ.”
۽ پوءِ مون ڏانهن مخاطب ٿيندي چيائين:
“ڏسو، توهان اڃا تائين لنچ ناھي ڪئي، مان توهان جي لاءِ ٻاهران لنچ باڪس ٿو گهرايان. جيسين اهو نوش ڪندؤ تيسين آرڊر به تيار ٿي ويندو. توهان شام واري گاڏيءَ ۾ وڃڻ جي ڳالهه ئي ڪونه ڪئي هئي!”
مون وراڻيو:
“ مهرباني سائين! هاڻي به ڪا دير ناهي ٿي.”
مون لنچ ڪري ڪوڪ جو ٽن جيئن ئي خالي ڪري ميز تي رکيو ته آفيسر آرڊر جي ڪاپي لفافي ۾ وجهي منهنجي اڳيان رکندي چيو:
“سائين! ناراض نه ٿجو سرڪاري ڪمن ۾ ٿوري گهڻي دير ٿي ويندي آهي.”
مان سندس ٿورا مڃيندي آفيس مان نڪري آيس.

