ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

ڀروسو

روڊ مٿان ٽينٽ جي هڪ پاسي ماڻهن جي اچ وڃ لاءِ سنهڙو رستو ڇڏيل هو- اٺن ڏهن ورهين جا ٻه نينگر، شايد ٻئي ڀائر هئا، ٽينٽ جي وٿيءَ کان اندر جو منظر ڏسي رهيا هئا- اوڏي ويل منهنجو به اتان گذر ٿيو سندن حرڪت تي تنبيهه ڪندي چيم:
“پٽ! ٽينٽ ۾ اهڙي طرح چورن وانگي ڏسڻ سٺي ڳالهه ناهي.”
منهنجي چوڻ تي اهي ٻئي اتان هٽي اڳيان هلڻ لڳا_ ٽينٽ جي هڪ پاسي ڪاري رنگ جي ويگو بيٺل هئي- خوبصورت چمڪندڙ گاڏي کي هٿ لڳائي وري منهنجي اڳيان هلندارهيا- انهن مان هڪڙي چيو:
“اسان به اهڙي گاڏي خريد ڪندا سين.”
ٻئي وراڻيو :
“ٺيڪ آ، ابا کي رات چونداسي ته اسان کي اهڙي گاڏي وٺي ڏي.”
پوءِ پهرئين ڇوڪري خوش ٿيندي چيو:
“توکي ياد آهي ته ابا هن پگهار تي اسان کي نوان ڪپڙا ۽ چپل به وٺي ڏيندو پر يوسف! ڪپڙن سان گڏ گاڏي به ملي وڃي ته ڪيڏو نه مزو اچي ويندو.”
ٻئي ڀاءُ چيو:
“ڏس يونس توکي خبر آهي ته ابا! اسان جي ڳالهه ڪڏهن به ناهي ٽاريندو.”
پهرئين چيو:
“سچ ٿو چوين، دير مدير ٿي ويندي آهي پر ابا! واعدو ضرور پورو ڪندو آهي.”
ٻئي معصوم نينگر پنهنجي ڌن ۾ ڳالهيون ڪندي، کلندا ڪڏندا منهنجي اڳيان اڳيان هلندا رهيا ۽ پوءِ پٽي پار جهڳين ۽ ڪچن گهرن واري علائقي ڏانهن لڙي ويا.

