ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

ٽي وي ڪنيڪشن

هن کي ٽي پٽ هئا سڀ سگهرا، هڪ ئي گهر ۾ جدا جدا ڪمرن ۾ رهندا هئا ۽ هو پنهنجي زال سان گڏ جدا ڪمري ۾ رهندو هو، ايمانداري سان استادي ڪمائي ريٽائرمنٽ ورتي هئائين. ٽنهي پٽن وٽ ٽي وي چينل هلائڻ لاءِ ڊش لڳل هئي، ڪارڊ وجهي مرضي جو پروگرام ڏسندا هئا- پر پوڙهي پيءُ ماءُ وٽ اها سهوليت ڪو نه هئي، انڪري پڻس خبرون چارون ٻڌڻ لاءِ ڪڏهن هڪڙي پٽ وٽ ته ڪڏهن ٻئي وٽ وڃي ويهندو هو.
هڪڙي ڏينهن وڏي پُٽ جميل کي ڏسندي چيائين:
“پٽ! مان ٻيا ٽي وي پروگرام ته ڏسڻ پسند ڪو نه ڪندو آهيان. خبرون ٻڌڻ لاءِ ڊش جي تارڪنيڪٽ ڪري ڏيو ته پنهنجي ڪمري ۾ ويهي خبرون ٻڌان.”
جميل هٿ ادب جا ٻڌي، پيءُ کي سمجهايو.
“بابا ناراض نه ٿيو، منهنجي زال ريحانه جي طبيعت کي توهان سمجهو ٿا، آهي توهان جي ڀائٽي پر ڏاڍي تيز آهي، گهرجي کٽ پٽ سٺي ناهي، کيس چئي وٺو، مان حاضر آهيان.”
پڻنس ڳالهه کي سمجهندي ريحانه جي ڪمري ۾ ويو ۽ چيائينس: “امان! ڊش جي تار ڳنڍي ڏيو ته خبرون پنهنجي ڪمري ۾ ويهي ٻڌان، آئون پوڙهو مڙس، توهان جي ڪمري ۾ گهڙي گهڙي اچڻ به مناسب ناهي.”
سهري جي ڳالهه ٻڌي ريحانه وراڻيو:
“بابا! توهان جميل سان ڳالهايو- مرد اهو آهي، مان ڇا ٿي ڪري سگهان.”
انهي دوران پلان موجب جميل ڪمري جي ٻاهران بيٺو رهيو ۽ پيءَ جي سڏڻ تي اندر گهڙيو ۽ هن وري کيس ماجرا بيان ڪري ٻڌائي. جيمل، زال ڏانهن ڏٺو جنهن اکين جي اشاري سان هاڪار ڪئي. جيمل کي جسم ۾ ساهه پئجي ويو ٿڌو شوڪارو ڀريندي چيائين:
“بابا توهان پريشان نه ٿيو، ڪنيڪشن اڄ ئي لڳي ويندو.”

