ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

ممتا ۽ موبائل

امير روزانو ٽيوشن ويندو هو، ڪڏهن ڪڏهن دير سان به واپس ايندو هو- اڄ به کيس اچڻ ۾ گهڻي دير ٿي ويئي هئي پڻنس ڪجهه پريشان ٿيندي گهر واريءَ کان پڇيو.
“امير، اڄ به اچڻ ۾ دير لڳائي آهي، سندس ٽيوشن جو وقت ته پورو ٿي چڪو آهي؟”
“ڪنهن دوست سان بيهجي ويو هوندو، متان استاد دير تائين پڙهائيندو رهيو هجيس.” گهر واريءَ وراڻيس.
“پٽ مئٽرڪ ۾ پهچي چڪو آهي ۽ موبائل رکي ٿو، دير اچڻ جو سبب توکي ته ٻڌائي سگهيو پئي.” پڻنس تڪڙ ۾ چيو:
“مئٽرڪ ۾ پڙهي ٿو پر نيٺ آهي ته اڃا ٻار! پُٽ مان وڏون ڇو پيو ڳولين؟”
ايتري ۾ امير گهر ۾ گهڙيو ۽ ڪتاب ٽيبل تي رکي وڃي ماءُ سان ڀاڪرين پيو ۽ آهستي چيائين:
“امان موبائل وڃائجي ويو.”
ماءُ وراڻيو:
“خير آ پٽ! توتان گهوريو، تون ته سلامت آهين.” پڻنس ٻنهي جون ڳالهيون ٻڌي مسڪرائيندو رهيو.


