ڪھاڻيون

ڪَلجُڳ جا رنگ

ڊاڪٽر غلام نبي سڌايي جون ڪھاڻيون آهن تہ مختصر، پوءِ بہ هر ڪھاڻي موضوع جي لحاظ کان نہ رڳو ڪئنواس رکي ٿي پر ان کي گهمائي ڦيرائي، پس منظر ۽ پيش منظر ڏيئي، منظر نگاري ڪري، ڪردارن کان ڊائلاگ بازي ڪرائي، انهن کي طويل ڪھاڻي جي زمري ۾ بہ آڻي سگهيو پئي، پر هن مني ڪهاڻي (Flash Fiction) ذريعي جيڪا ڳالهه ٻڌائڻ ٿي گهري، اُها ٻڌائي ڇڏي آهي ۽ جيڪو پيغام ڏيڻ گهريو، اُهو ڏيئي ڇڏيو آهي. ڊاڪٽڙ غلام نبي سڌايي جي هن ڪھاڻي ڪتاب ۾ احساس جي اُڏار بہ پنهنجي جوڀن تي نظر ٿي اچي، جيڪا ليکڪ جي اندر جي ڪنئرائپ ۾ اڌمن جي اظھار جو خوبصورت نمونو آهي.
Title Cover of book ڪَلجُڳ جا رنگ

ڪارونجهر جو ڪَر

ميلن تي پکڙيل ڪارونجهر جي ڪَر کڻي بيٺل سلسلي کي گهٽائڻ ڪوسولو ڪو نه هو. ڪنهن سمي جڏهن سمنڊ پنهنجون بيڪران لهرون ڦيرائي، ڏور ٿيندو ٿيندو وڃي قديم سنڌ جي ڏاکڻي حصي ۾ پُراڻ ڪيو، تڏهن اندران اُڀريل ڪارونجهر جو گرينائيٽس، ڳاڙهي، ڪاري ُ ڀوري پٿر ۾ نڪري نروار ٿيو.
انهي سمي، جين ڌرم جي اپڪاري هڪ پوڄاري، پهاڙي پاڻي جي پوتر سر ڀوڏيسر جي ڀر بيهي سنان ڪندي ڪنڌ مٿي ڪري ڪارونجهر ڏانهن ڏسي شيوادارين کي چيو.
“پوتر جل تي سورج جي ڪرڻن کي روڪڻ ۾ ڪارونجهر جي پهاڙي چوٽي وڏي رڪاوٽ بڻيل آهي. اچو ته گڏجي ان کي هٽايون جيئن سورج ديوتا اسان جي تڙ تي سڌا ڪرڻا اوتي.”
ڪجهه ياتري ايڏي مهان ڪم کي هٿ ۾ کڻڻ ۽ نڀائڻ کي جوکم سمجهي کلندا پري ٿي ويا، پر مهاپرش جي اڌمن ۽ حوصلي کي ڏسي سندس شيوادارين انهي ڪم کي نڀائڻ جي حامي ڀري.
جذبن ۾ وڌيڪ ساهس آڻڻ لاءِ پوڄاري ڏاڍي پريت سان کين چيو.
“اڄ ئي جبلن جي ڪٽائي جي ڪم ۾ جنبي وڃو، جيڪڏهن منهنجو جيءُ جڏو ٿي وڃي يا پرلوڪ پڌاري وڃان ته به توهان ڪٽائي جو ڪم جاري رکجو، توهان جي مرڻ کانپوءِ توهان جا پٽ ۽ پوٽا به جبل جي ڪٽائي جو ڪم ڪندا رهن، پڪ سان هڪ ڏينهن جبل پنهنجي اوچائي وڃائي ويهندو، سج جا ڪرڻا سڌا توهان جي سَر (تڙ )تي پوندا ۽ توهان ڪاميابي ماڻي وٺندا.”

