هيلٿ آفيسر
“ڊاڪٽر انيس ڪيترن ڏينهن کان ڏسڻ ۾ نه پيو اچي، ان جي موڪل جي ڪا درخواست پهتل آهي ڇا؟”
“سر! هونءَ ته سدائين درخواست وغيره موڪليندو رهندو هو پر هن ڀيري شايد طبيعت گهڻي ناساز هجي.”
“ڀلا سندس غير موجودگي ۾ ڪم ڪار ۾ ڪو رخنو ته ناهي پيو؟” هيلٿ آفيسر پڇيو.
“نه سائين، توهان دلجاءِ ڪريو- رهيل ڪم مان ٻئي اسٽاف کان پورو ڪرائي ڇڏيندس ڊاڪٽر انيس سٺو ، لائق آفيسر ۽ پنهنجو ماڻهوآهي.”
“ٺيڪ آهي، توهان هاڻي وڃي سگهوٿا” هيلٿ آفيسر اهي لفظ چئي فون تي ڳالهائڻ لڳو.
آفيس سپرنٽينڊنٽ واپس پنهنجي ڪمري ۾ اچي ڊاڪٽر انيس جو نمبر ڊائل ڪيو:
“ڏسو ڊاڪٽر صاحب! گهڻو ٿي ويو- توهان جي ڪري اسان کي صاحب جون ڳالهيون به ٻڌڻيون پون ٿيون! ڪڏهن ڪڏهن ته اچي منهن ڏيکائي وڃو.”
“آخر ڪهڙي ماجرا ٿي؟ ڪو مسئلو آهي ته منهن ڏئي وٺنداسين.”
نور خان جي سربستي ڳالهه ٻڌي، ڊاڪٽر کيس دلجاءِ ڏيندي وڌيڪ چيو.
“نورخان! مان توکي هرماه پنج هزار روپيا انهي ڪري ڏيندو آهيان ته منهنجي غيرحاضري کي تون پاڻ ئي مئنيج ڪر.”
“ها ڊاڪٽر! پر ڇا ڪريان؟ هاڻي ته صاحب به ڀڻڪيو آهي!؟”
“نور خان! مونکي وقت ڪونهي ميڊيڪل سينٽر جي نگراني ڪرڻي پوي ٿي، صاحب لاءِ پنج هزار ٻيا به وٺجو پر توهان منهنجو مسئلو به سمجهي وٺو ته مان ڊيوٽي تي آهيان، آئينده مونکي فون ڪري ڊسٽرب نه ڪجو.”
“توهان لائق آهيو ڊاڪٽر.”
اهي لفظ چئي نور خان فون جو سلسلو ٽوڙي ڇڏيو.