خزان کي آ خبر ڪهڙي، بهارن جي ته دردن جي،
پڇين ٿو تون اسان کان ڳالهه خوشحال فردن جي.
اسين عورت جي عظمت جا، رهيا قائل سدا آهيون،
ٻڌايون ماجرا ڪهڙي، تو مت موڙهن مردن جي.
ڏئي دعوت گهرائيندين، ته اينداسين اسين تو در،
ملي توسان هليو وڃبو، ضرورت ناهي زردن جي.
ٿي آزاد ڌرتي تي، پيدا ٿيو آهي انسان،
روئي ويهين ڏسين حالت، جي غلام فردن جي.
ڏسي پوکن ۾ ناريون، هڻي الزام بڇڙا ٿو!
خبر آ تنهنجي بنگلن جي، پرڪارن ۽ پردن جي.
ڊڄان ڇا لئه مان ”آزاد“، ڪنهن ڀوتار ڀاڙيءَ کان،
اڃان ڦاهي ٺهي ناهي، ڪائي منهنجي ته گردن جي.