لانگ بوٽن آ ڌرتي لتاڙي سنڌو،
اڃان ناهي کٽي رات ڪاري سنڌو.
تون چرٻٽ مارو چريا پٽ ڏس،
ڪن ٿا عورت اڃان به ڪاري سنڌو.
قبيلي پرستيءَ لئه وڙهن ٿا پيا اڄ،
مري مانجهي ويا توبهه زاري سنڌو.
بکن ۾ ٿا سانگي اڃان وقت ڪاٽن،
اڃان ڏس پريشان آهي هاري سنڌو.
پنهنجو آ وطن ۽ پنهنجي آهي ڌرتي،
پر هلائي حڪم پئي قوم ڌاري سنڌو.
ناهه پنهنجي حقن جو ڪو پاسبان هت،
رهنمائن ۾ پئي آهي آري سنڌو.
چوي ممتا روئي توکي ”آزاد“ ٿو پيو،
اسان! ڪرِ ڪرِ صفا ڄڻ ته واري سنڌو.