تون غم نه ڪر
اوپري ڪنهن ملڪ ۾، ولر ڇڏي جيئن پکي،
ايئن مان پنهنجي ديس ۾ ٿو رهان اجنبي،
نه شهر پنهنجا رهيا نه ڳوٺ سلامت رهيا،
جلي ساري جان پئي ۽ دل به پئي آهي دکي.
ڏيان ته ڪنهنجي در ڏيان دانهن ڪو ٻڌي نٿو،
عدالتي اٿي ويا، انصاف ويو اڏامجي،
احتجاج ڪيئن ڪيان اڳواڻ منهنجو ڪير آ،
جنهنجي ڪڍ لڳس هتي اهو به ويو وڪامجي.
پنهنجو هڪ رهبر ڪيو، قوم هن گڏجي ڪري،
وڃان پيو ات هلي ته سڃ آ ڳلي ڳلي،
نه آهي ڪو ئي واهرو، نه منزلن جو آ پتو،
اٻاڻڪو، اياڻو ٿي، روئان پيو رکي رکي.
اي سنڌ تون غم نه ڪر سجاڳي نيٺ اچڻي آ،
ڏس درد ۾ چؤطرف فضا آ اڄ ڀري پئي،
”آزاد“ ڪر چپ هاڻي، تو شور آ گهڻو ڪيو،
قوم گونگي ناهه ڏس، آ لب کولي اُٿي پئي.