درد
سنڌ جي درد جو راڳ ڳائي ويو،
وطن جو سور ڏئي گهائي ويو.
سڄي قوم ٽُڪرن منجھه آ ورهايل،
تفرقي جي باهه ڪير لڳائي ويو.
ٽولا ٽولا ٿيا مارو منهنجا به آهن،
نسلن ۾ ڪوئي ورهائي ويو.
نه جوش آ نه جذبو رهيو ڪوئي،
ڏئي ننڊ سُتِي، ڪو سمهائي ويو.
اوتار، ڀوتار، ڪوٽار پويان،
پوري قوم کي ڪو لڳائي ويو.
ديس پنهنجو ”آزاد“ جاڳندو ضرور،
ها سَن جو سائين آ ٻڌائي ويو.