سنڌڙي وڌي
ڪچو پڪو وَڌي،
شل سنڌڙي وسي!
پوکان پچن ۽ گاهه ڦُٽن،
ماڻهو، مال کائي، خوش ٿين،
لهي جام پلي ڦوٽا به پچن،
آباد ٻني ٿئي لابَ لُڄن،
ڪچو پڪو وَڌي، شل سنڌڙي وسي!
پيئون جام لسي ۽ مکڻ ملي،
ٿئي ساروڪچوخوش موج مچي،
ڪا واءُ گهلي ڪو مينهن پوي،
ٿئي ساوڪ سائو ڦول رچي،
ڪچو پڪو وَڌي، شل سنڌڙي وسي!
وهي پاڻي اچي سنڌوءَ منجهان،
ٻيڙاتا نچن بيهي هيج وچان،
ڪي سنگ پچن ڪي رنگ ڏسان،
ڪا جان ڇٽي ڌاڙيلن مان،
ڪچو پڪو وَڌي، شل سنڌڙي وسي!
نه ذات قبيلو ڪو دنگ هجي،
ڄاموٽ ٻروچ نه زنگ هجي،
اسڪول کلن ۽ تعليم ملي،
سوچ وڌي ڪو شعور اچي،
ڪچو پڪو وَڌي، شل سنڌڙي وسي!
ايڪو ٿئي ۽ جهيڙا نه ٿين،
نه طبقا رهن نه طوق رهن،
سردار ندورا سڀ سڙن،
سنڌڙي جيئي سنڌ وارا جيئن،
ڪچو پڪو وَڌي، شل سنڌڙي وسي!