آزادي
منهنجن هٿ ڪراين ۾ پيل،
وقت جي بي رحم سنگهرن جون ڪڙيون،
جڏهن پاڻ ۾ ٽڪرائجن ٿيون
تڏهن ذهن تي تري ٿي اچي
تنهنجي چوڙين جي مڌر آواز جي ڌن
دل تڙپي ٿي پوي
هجر جا زخم کلن ٿا
۽ ٻه لڙڪ لڙي
ڳلن تان هيٺ ڪرن ٿا
۽ ها پوءِ
ياد ”اياز“ جا شعر اچن ٿا
”پوپٽ پرڙا مينهن ۾ ، ڀڄي پون جيئن،
آزاديءَ ۾ تيئن، ڏک نه ڏکن وانگيان.“